که من پروین فروغ شهرایرانم

نه پوراندخت، نه آذردخت،نه آتوسا،نه پانته آ

بلکه آرتمیس سپهسالارایران در نبرد پارس ویونانم

مرا گر در مقام همسری بینی نه یک همخواب وهمبستر

که یک همراه ویک یار وفادارم

نه یک برده،مکن اینگونه پندارم

که جوشد خون آزادی به شریانم

بدون زن کجا میداشت؟آرش باکمانش؟

کاوه ی آهنگر باگرزوسندانش؟

بدون زن کجا میداشتی ان شاعرطوسی؟

نگهبان زبان پارسی؟

استاد فردوسی؟

مرا گر در مقام مادری بیتی

مگو با من که هست فرشی از بهشت زیر پایم

نگاهم کن که زیر پای من دنیا به جریان است

ز نور عشق من رخشنده کیهان است

که با دستان من گردون به جریان است

که جای پای من بر چهره ی سرخ وسپیدو سبز ایران است

برو ای مرد دگر مبر آسان به لب نامم

که من آزاده زن فرزند ایرانم

تقدیم به تمام مادران مهربان ودوست داشتنی.