کاش میشد     که کسی می آمد     باور تیره ی ما را می شست

و به ما می فهماند دل ما            منزل تاریکی نیست

اخم به چهره بسی نازیباست      

بهترین واژه همان لبخند است

کاش می شد که به انگشت نخی می بستیم

تا فراموش نگردد                   که هنوز انسانیم