دفتری بود که گاهی من وتو  
می نوشتیم در آن از غم و شادی و رویاهامان
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم از تو،
که اگر با تو قرارم باشد
تا ابد خواب ،به چشم من بی خواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجا که تو باشی و من وعشق  و خدا!!!
تو نوشتی از من،
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم و رفتم تا عشق
نازنینم ای یار
من نوشتم هر بار
با تو خوشبخت ترین انسانم...
ولی افسوس.....
مدتی هست که دیگر،نه قلم دست تو  مانده است و نه من!!!