گردي نسترديم و غباري نستانديم

ديديم که در کسوت بخت آمده نوروز

از بيدلي ،آن را زدر خانه برآنديم

هر جا گذري، غلغله ي، شادي و شور است

ما آتش اندوه به آبي ننشانديم

آفاق پر از پيک و پيام است، ولي ما

پيکي ندوانديم و پيامي نرسانديم

احباب کهن را نه يکي نامه بداديم

و اصحاب جوان را، نه يکي بوسه ستانديم

من دانم و غمگين دلت، اي خسته کبوتر

سالي سپري گشت و ترا ما نپرانديم

صد قافله رفتند و به مقصود رسيدند

ما اين خرک لنگ، زجويي نجهانديم

مانند افسون زدگان، ره به حقيقت

بستيم و جز افسانه ي بيهوده نخوانديم

از نه خم گردون، بگذشتند حريفان

مسکين من و دل در خم يک زاويه مانديم

طوفان بتکاند مگر "اميد" که صد بار

عيد آمد و ما خانه خود را نتکانديم