خاطراتی از امام خمینی(ره)
امام خمینی (ره) با آن شخصیت والای جهانی خود دارای تواضع و فروتنی در حد بالایی بودند واین تواضع از سخنان و رفتارشان به خوبی نمایان بود.در سخنان خود گاهی خود را یک طلبه وگاهی یک خدمتگزارقلمداد می کردندو می فر مودند:به من رهبر نگویید رهبر ما آن طفل دوازده ساله ی فداکار است و گاهی خطاب به رزمندگان آرزو می کردند بر دست آنان بوسه زنند.
تواضع عجیب
حضرت امام(ره) تواضع عجیبی نسبت به طلبه هایی که درس خوان بودند داشتند.طلبه ،روضه خوان ومداح اهل بیت(ع)را که می دیدند،تمام قد بلند می شدند.
خوشم نمی آید
امام از مطرح شدن سخت دوری می کردند واجازه نمی دادندیاران وشاگردانش از او ترویج کنند،از اینکه نام یا تمثال ایشان در صدا و سیما مطرح می شد اندوهگین بودندومی فرمودند:"وقتی می بینم رادیو وتلویزیون راهر وقت بازش می کنم از من اسم می برد خوشم نمی آید"
خدمت به همسفران
یک سال آقا با گروهی از دوستان به زیارت امام رضا(ع)رفته بود.وقتی که با همراهانبه زیارت می رفت زودتر به خانه ای که کرایه کرده بودندبر می گشت ومشغول جارو کردن وآماده کردن چای می شد تا دوستانش از حرم بر گردند.از امام پرسیدند:"چراشما زیارت را مختصر کردید و زود بر گشتید؟"فرمودند:"ثواب این کارها کمتر ثواب زیارت نیست."
