پیچک نباش
نمی دانم گاهی فکر کرده اید که پیچک چه زندگی ناجور وبد آموزی دارد.
پیچک در کنار هر گیاه یا درختی که می روید خودش را به آن می چسباند،دور ان می پیچد،در تنگنا قرارش می دهد ،نعمت آفتاب را از او می گیرد و گاهی خشکش می کند تا خودش زنده باشد ،پیش برود و حضور و وجودش را به این طریق نادرست ثابت کند ونقص ها و ناتوانی ها و کژی های خود را پنهان کند.
انسان چنین نیست،یعنی نباید باشد،آدم تحت هر شرایطی اگر چه سخت و صعب می تواند خودش و توانهایش را در دست ها و پاها و تفکرش کشف کند و از این ثروت بهره مند شود بی آنکه به صورت زائده ای بر پیکره ی جامعه ی خود در آید.
پیچک نباش ، جنگل باش.