فرازی بر دعای کمیل

چقدر زشتیهایم را مخفی کردی
گیرم که حرارت آتشت را تحمل کنم اما چگونه چشم پوشیدن از بزرگواریت راتحمل کنم؟
یاچگونه در میان آتش بمانم یا اینکه امیدوارم تو مرا ببخشی؟
پس به عزتت سوگند ای اقاومولای من!
به راستی سوگند می خورم که اگر زبانم رادر آنجا باز بگذاری حتما در میان دوزخیان مانند افراد نیازمند و محتاج فریاد می کشم وگریه و زاری می کنم و با صدای بلند تو را می خوانم و می گویم:کجایی ای یار و نگهدار مومنان؟کجایی ای آخرآخرآرزوی عارفان؟!
کجایی ای فریاد رس درماندگان ای محبوب دل راستگویان و ای حیران کننده ی عالمیان؟!
پس چگونه در عذاب بماند یا اینکه به بردباری که قبلا هم از تو دیده،چشم امید دارد؟
یا چگونه آتش او را بیازاردیا اینکه امید دارد نجاتش دهی؟یا چگونه شعله ی آتش او را بسوزاند با اینکه تو صدایش را میشنوی و جایش را می بینی؟
یا چگونه شراره های آتش او را در بر می گیرد با اینکه تو ناتوانیش را می دانی؟
یا چگونه در میان طبقات آتش زند با اینکه تو می دانی که راست می گوید؟یا چگونه کارگزاران دوزخ او را باتندی برانند بااینکه فریاد میزند تو پروردگارش هستی؟
یا چگونه ممکن است امیدوار باشد که تو آزادش کنی ولی تو او را به حال خود وا گذاری؟
قطعا قطعا تو این کار را نخواهی کرد.
...ای معبود من وای آقای من
...از تو می خواهم که همین لحظه هر جرمی که مرتکب شدم ببخشی.