غیبت امام زمان‏علیه السلام

 یکى از پیشامدهاى بسیار مهم زندگى حضرت مهدى‏علیه السلام واقع شدن غیبت مى‏باشد که در دو مرحله انجام گرفته است. اولى بنام غیبت صغرى معروف است که از سال 260هجرى یعنى از زمان شهادت امام عسکرى‏علیه السلام آغاز شد و تا سال 329هجرى ادامه داشت و از این سال به بعد دوره غیبت کبرى آغاز مى‏شود که تاکنون نیز ادامه دارد. در رهنمودهاى امیرالمؤمنین‏علیه السلام به این موضوع و وقایعى که در این دوره پیش خواهد آمد نیز اشاره شده است. در ضمن روایتى که آن را حضرت عبد العظیم حسنى؛ با سلسله سند از على بن ابیطالب‏علیه السلام نقل مى‏کند چنین وارد شده است:

 - ...عن امیرالمؤمنین‏علیه السلام قال: للقائم منّا غیبة امدها طویل کانّى بالشیعة یجولون جولان النّعم فى غیبته یطلبون المرعى فلا یجدونه، ألا فمن ثبت منهم على دینه و لم یقْسُ قلْبُهُ لطول امد غیبة امامه فهو معى فى درجتى یوم القیامة. [1][19]

 امیرالمؤمنین‏علیه السلام فرمود: براى قائم ما غیبتى هست که مدت آن طولانى خواهد شد. شیعیان را در این زمان مى‏بینم که همانند گلّه بى صاحبى که در دشت پراکنده شده باشند به دنبال چرا گاه و مرتع مى‏گردند ولى آن را پیدا نمى‏کنند ]به جستجوى آن حضرت مى‏پردازند ولى او را نمى‏یابند.[

 آگاه باشید! در این دوره هر کسى از آنها )شیعیان( در دین و عقیده خود استوار و ثابت قدم بماند و قلبش به جهت طولانى شدن غیبت امامش قساوت پیدا نکند، او روز قیامت در نزد من و در جایگاهى که من هستم خواهد بود.

 - ... عن الاصبغ بن نباته عن امیرالمؤمنین‏علیه السلام انّه ذکر القائم‏علیه السلام فقال: أما لیَغیبَنَّ حتّى یقولَ الجاهلُ: ما للّه فى آلِ محمّدٍ حاجةٌ. [2][20]

از اصبغ بن نباته نقل شده است که امیرالمؤمنین‏علیه السلام روزى حضرت قائم‏علیه السلام را یاد کردند و فرمودند: آگاه باشید! او غیبتى (طولانى) خواهد داشت به گونه‏اى که نادانان (به مصالح الهى) بگویند: خداوند را در آل محمدصلى الله علیه و آله برنامه‏اى نیست. )یعنى افراد نادان به جهت طولانى شدن دروه غیبت از ظهور آن حضرت مأیوس و ناامید خواهند شد(.